loading...
دانلود موزیک ویدیو آلبوم و آهنگ جدید ترکیه ای
admin بازدید : 687 دوشنبه 12 بهمن 1394 نظرات (0)

 

آلت موسیقی آذربایجانی تار آذربایجانی :
تار آذربایجانی مهم ترین و اصلی ترین ساز دراجرای مقاماتو دستگاه هادرموسیقی آذربایجان است . این ساز هم در همراهی آوار، به صورتتک نوازی و هم همراه با سازهای دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. رپرتوار تار آذربایجانی بسیارگسترده است و طیف وسیعی را از جمله مقامات و دستگاه ها ،آثار ساخته شده برای تار تنها ، آثاری برای تار به همراهی پیانو، گروه های متشکل ار تعدا قابل توجهی تار، گروه های کوچک موسیقی متشکل ازسازهای ملی آذربایجان ، گروه های کوچک موسیقی متشکل از سازهایملی آذربایجان و سازهای غربی و حضور تار در ارکسترهای سمفونیک ،اپروا و باله را شامل می شود

admin بازدید : 528 شنبه 10 بهمن 1394 نظرات (0)

 

آلت موسیقی آذربایجانی باغلاما:

:سازیست زهی که با مضراب پلاستیکی یا سرانگشتان دست (شلپه – شرپه) نواخته می‌شود و کاربرد اصلی آن در موسیقی ترکیه است. باغلاما در اصل ساز ملی قوم ترک و منطقه آناتولی است و در میان مردم ترک‌، شمال عراق و آذربایجان رایج است.
این ساز هفت سیم دارد که به سه گروه سه‌سیم، دوسیم و دوسیم تقسیم می‌شود. نوع دیگر این ساز با دستهٔ بلندتر در ایران با نام دیوان شناخته می‌شود.

admin بازدید : 595 جمعه 09 بهمن 1394 نظرات (0)

 

این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای تحتانی ساز پایه ای نیز دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می گیرد. شکم ساز کروی و مجوف است که مقطع نسبتاً کوچکی از آن در جلو به دهانه ای اختصاص یافته و روی دهانه پوست کشیده شده و بر روی پوست، خرکی تقریباً شبیه به خرک تار و نه کاملاً عمود بر سیم ها قرار گرفته است.

دسته ساز در واقع لوله ای تو پر و به طور نامحسوس به شکل مخروط وارونه خراطی شده است. انتهای بالائی این لوله مجوف شده و در طرف جلو شکاف دارد که نقش جعبه گوشی ها را می یابد، دسته فاقد «دستان» است. سرساز متشکل است از جعبه گوشی ها که در دو طرف آن هریک دو گوشی کار گذارده شده و یک «قبه» که در بالای جعبه قرار گرفته است. سر در واقع ادامه خراطی شده دسته است. طول ساز از ته پایه سر قبه حدود ۸۰ سانتیمتر است.
معمول ترین کوک این است که سیمهای اول و دوم نسبت به هم فاصله «چهارم» یا «پنجم» داشته، سیم سوم یک اکتاو بم تر از سیم اول و سیم چهارم یک اکتاو بم تر از سیم دوم باشد.
طرز نواختن: نوازنده ساز در حالت نشسته پایه کمانچه را روی زمین یا روی زانو قرارمی دهد در صورتی که پایه ساز نوک تیز باشد، آن را روی زمین می گذارند در اینصورت نوازنده روی زمین می نشیند و اگر پایه به شکلی باشد که در عکس نشان داده شده نوازنده روی صندلی نیز می تواند بنشیند و پایه ساز را روی ران نزدیک زانو قراردهد. در هر دو حالت ساز در موقع اجرا کمی حول محور خود می چرخد و همین عمل تماس آرشه را با سیمها آسانتر می سازد. نوازنده ساز را بطور قائم به دست چپ می گیرد و انگشتان همان دست را روی سیمها در طول دسته می لغزاند و آرشه را به دست راست گرفته به سیمها تماس می دهد.
این ساز نقش تکنواز و همنواز هر دو را به خوبی می تواند اجرا کند. آرشه- موی آن محکم کشیده نیست و نوازنده انگشتان درست راست خود را زیر موها انداخته و آن را می کشد تا عمل آرشه کشی میسر گردد.

admin بازدید : 617 پنجشنبه 08 بهمن 1394 نظرات (0)

 

قانون:
این ساز به شکل ذوزنقه قائم الزاویه است. بلندترین ضلع (کمی بیشتر ازیک متر) نزدیک به نوازنده و کوتاهترین آن موازی با ضلع قبلی، دور از او قرار می گیرد.
ضلع سمت راست (به طول تقریبی ۴۰ سانتیمتر) قائم به هر دو ضلع موازی پیش گفته است و ضلع سمت چپ، اضلاع موازی را به طور مورب قطع می کند. سمت راست ساز حفره ای به شکل مربع مستطیل به ابعاد تقریبی ۱۵×۴۰ سانتیمتر قرار گرفته و روی آن را پوستی یک یا چند تکه ای کشیده اند و خرکی نسبتاً کم ارتفاع ولی دراز، با چند پایه در نقاط برابر طی طول پوست، روی آن تکیه کرده است. تعداد اصوات قانون ۲۶ است و هرصوت توسط سه سیم هم کوک حاصل می شود. سیم ها در کنار راست ساز تثبیت شده، پس از عبور از روی خرک و طی ساز هر سه سیم از میان دستگاه مخصوصی که جهت کوک موقت (یازیر و بم کردن صوت سیمها تا حد یک پرده و نیم) تعبیه شده، عبور می کند و هرسیم به گوشی مخصوص کوک اصلی می رسد، به کمک دستگاه مخصوص کوک موقت که در قانونهای مصری تغییرکوک بسیار سریع و راحت انجام می گیرد. می توان تمام صداهای کروماتیک مخصوص موسیقی شرق ( و موسیقی ایرانی) را از ساز حاصل کرد. نت نویسی قانون، امروزه معمولاً بر روی دو حامل (پائینی با کلید«فا» برای دست چپ و بالائی با کلید «سل» برای دست راست) عمل می شود. مضراب ساز عبارتست است از«انگشتانه» ای که به انگشتان اشاره هر دو دست می کنند. تیغه ای از جنس شاخ مانند ناخن به انگشتانه ها الصاق شده که نوازنده قانون به وسیله آن به سیمهای ساز زخمه می زند.

admin بازدید : 617 چهارشنبه 07 بهمن 1394 نظرات (0)

 

 

آلت موسیقی آذربایجانی قاوال:

سازی است کوبه‌ای به شکل دایره. جنس بدنۀ آن از چوب گردو یا توت است که روی آن پوست بره می‌کشند. قاوال را معمولا خوانندگان می‌نوازند.

این ساز متشکل است از حلقه ای چوبی به عرض ۵ تا ۷ و قطر دایره ای از ۲۵ تا ۴۰ سانتیمتر که بر یکی از سطوح جنبی دایره ای شکل آن پوست کشیده شده و در جدار داخلی ساز حدود چهل حلقه فلزی کوچک به فواصل مساوی آویزان شده است. در یکی از نقاط جدار چوبی سوراخی است که نوازنده انگشت شست دست راست را در آن داخل می کند و به این وسیله ساز را نگه می دارد و با بقیه انگشتان هر دو دست بر پوست می کوبد و در عین حال ساز را کمی سریعتر حرکت می دهد تا حلقه های کوچک داخلی، همراه با صدای کوبیدن انگشتان صوتی زنگ وار نیز حاصل کنند. هیچ یک از اصوات ساز حائز ارتفاع معین نیستند. این ساز بیشتر شهری است تا محلی.

admin بازدید : 583 سه شنبه 06 بهمن 1394 نظرات (0)

 

 

آلت موسیقی آذربایجانی قوپوز(ساز) :

سازی زهی‌ زخمه‌ای است. این ساز در قدیم دارای نه پرده بوده که به مرور دارای چهارده، شانزده و بیست پرده شده است. در حالی که بسیاری از عاشق‌های قدیمی با سازهای نه پرده‌ای می‌نوازند، «عدالت نصیب‌اف» نوازنده‌ی بزرگ ساز عاشقی با ساز بیست پرده‌ای می‌نوازد.

ساختمان این ساز بر عدد ۹ استوار است: کاسۀ ۹ تکه، ۹ پرده و ۹ سیم
نه سیم این ساز سه تا سه تا کوک می‌شود. برای تغییر کوک فقط سیم‌های ردیف وسط عوض می‌شود و دو ردیف بیرونی همیشه ثابت هستند. سیم‌های این نوع سازها در سه دسته‌ی چهارتایی تنظیم می‌گردد.

admin بازدید : 767 دوشنبه 05 بهمن 1394 نظرات (0)

 

زورنا ( سرنا ) :
سازی است بادی-چوبی. آوای این ساز بسیار زیر است و از آن در مراسم جشن و عروسی استفاده می‌شود.
این ساز متشکل است ازیک لوله مخروطی شکل، که درانتهای بالائی آن «قمیش» قرارمی گیرد. سرنا از دسته سازهای «دوزبانه» است و به این ترتیب«قمیش» آن از دو تیغه متکی به هم تشکیل شده و انتهای آن دو در حلقه ای مسطح محصورشده است. در روی لوله، تعداد ۶ تا ۷ سوراخ تعبیه شده و نوازنده با گذاشتن و برداشتن انگشتان هر دو دست، اصوات حاصله را زیر و بم می کند. وسعت صدا نیز در این ساز کاملاً ثابت نیست و واضح است که سرناهای بزرگتر میدان صدائی بم تر از سرناهای کوچک دارند. سرنا سازی نه تنها محلی بلکه قدیمی است. در اشعار شعرای ایران به کرات نام «سرنا» یا «سورنا» یا «سورنای» آمده است. در نواحی بختیاری و دزفول سرنای کوچک معمول است. سرنای محلی معمولاً با دهل نواخته می شود.

درباره ما
دانلود موزيك ویدیو تركیه ای و آهنگ ترکیه ای جدید و ترکیه ای قدیمی و متن آهنگ ترکیه ای
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • صفحات جداگانه
    آمار سایت
  • کل مطالب : 687
  • کل نظرات : 150
  • افراد آنلاین : 9
  • تعداد اعضا : 2114
  • آی پی امروز : 249
  • آی پی دیروز : 136
  • بازدید امروز : 321
  • باردید دیروز : 4,594
  • گوگل امروز : 18
  • گوگل دیروز : 52
  • بازدید هفته : 5,677
  • بازدید ماه : 5,173
  • بازدید سال : 45,296
  • بازدید کلی : 4,262,161